Mia Xaramada Fos / Μια χαραμάδα φως

The boy withdrew like an invertebrate and rolled up into a tiny ball. It was the time when the colours of the ending day darkened between the century-old trees. The pain in his gut and between his legs was intolerable. His body went into uncontrollable spasms. What if I die, what if I do not survive this, he thought and dragged himself trying to get hold of some low branches. Tears streamed from his eyes. After a few meters he stopped, out of steam. With great difficulty he pulled up his trousers to cover his nakedness. He heard a noise and jumped. He knew that the nightmare was still somewhere around there. He had to get up, run, get away. The man was somewhere nearby, watching him. He could sense his presence…

Το αγόρι μαζεύτηκε σαν ασπόνδυλο και έγινε ένα μικρό κουβάρι. Ήταν η ώρα που το χρώμα της τελειωμένης μέρας βάθαινε ανάμεσα στα αιωνόβια δέντρα. Ο πόνος στην κοιλιά και ανάμεσα στα πόδια του ήταν αβάσταχτος. Το κορμί του έκανε ανεξέλεγκτους σπασμούς. Αν πεθάνω, αν δε ζήσω μετά απ’ αυτό; σκέφτηκε και σύρθηκε προσπαθώντας να πιαστεί απ’ τα λιανόκλαρα. Στα μάτια του έτρεχαν δάκρυα. Μετά από λίγα μέτρα σταμάτησε αποκαμωμένο. Τράβηξε με κόπο το παντελόνι για να σκεπάσει τη γύμνια του. Άκουσε θόρυβο και τινάχτηκε. Ήξερε ότι ο εφιάλτης ήταν ακόμη εκεί γύρω. Έπρεπε να σηκωθεί, να τρέξει να προλάβει να γλιτώσει. Έπρεπε να σηκωθεί. Ήταν κάπου κοντά και το παρακολουθούσε. Το ένιωθε…
Μια ανθρώπινη ιστορία για τις αλήθειες τη ζωής και τα παιχνίδια της μοίρας. Μια διαδρομή στα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής.
ISBN 9789604538171
PAGES 368